توسط : تصور کنید که یک مشاور شغلی هستید و مقابل یک فرد از کار افتاده در مرکز شغلی خود نشسته‌اید. پس از وارد کردن نام او در سیستم، با متن «افزایش خطر بیکاری طولانی مدت» روبرو خواهید شد. چنین ارزیابی‌هایی توسط الگوریتم های هوش مصنوعی انجام می‌شود که از طریق داده‌های مربوط به جنسیت، سن، محل سکونت، تحصیلات، درآمد، قومیت، سابقه بیماری و غیره، تخمین می‌زند که فرد در چه وضعیتی قرار دارد.
اما آیا مشخص شدن خصوصیات و جزییات یک فرد و سوابق او در زمان پیدا کردن شغل منطقی است؟
باید درک کنیم که ما پیرتر می‌شویم، بیمار می‌شویم و شکست‌ها و پیروزی‌هایی را تجربه می‌کنیم. بنابراین به جای تلاش برای پیش‌بینی خطرات، باید دوره‌های بهبودیافته و شفاف‌تری را در مراکز کار بررسی کنیم.
مولر به همراه دو همکارش از همان بخش، پروفسور توماس هیلدبراندت و پروفسور ایرینا شکلوفسکی، گزینه‌های احتمالی استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی جهت آمادگی شغلی، برای افراد از کار افتاده و همچنین جنبه‌های اخلاقی را مورد بررسی قرار دادهاند.
این تیم از محققان، نحوه ایجاد الگوریتم‌ها را به روشی اخلاقی و مسئولانه مورد مطالعه قرار دادهاند. تا جایی که اهداف تعیین شده برای الگوریتم، برای مشاوران شغلی نیز منطقی است. در چنین الگوریتمی، یافتن تعادل بسیار مهم می‌باشد، در نتیجه وضعیت فعلی فرد از کار افتاده باید توسط مشاور ارزیابی شود.
بیشتر بخوانید: ۴ مورد از الگوریتم‌های پرکاربرد در داده کاوی
مشاوران شغلی باید در ایجاد الگوریتم های هوش مصنوعی کمک کنند
استفاده از الگوریتم‌های جستجوی شغلی یک سناریوی بسیار عالی می‌باشد. با این وجود، آژانس دانمارک برای بازار کار و استخدام، این نوع الگوریتم را برای پیش بینی خطر بیکاری طولانی مدت در بین شهروندان، علیرغم انتقاد از سوی چندین کارشناس حقوقی، راه اندازی کرده است.
از سوی دیگر مشاوران شغلی با بررسی این الگوریتم از هوش مصنوعی، در مورد چگونگی تأثیر ارزیابی الگوریتم بر قضاوت خود، به ویژه در مورد شهروندان آسیب پذیر ابراز نگرانی کردند.
در واقع باید چارچوبی ایجاد شود تا در آن مشاوران شغلی بتوانند تأثیری واقعی بر اهداف زیربنایی الگوریتم داشته باشند. تحقق این امر دشوار و زمان‌بر است، اما نتیجه‌گیری آن بسیار مهم است. در عین حال، باید توجه داشته باشید که الگوریتم‌هایی که به تصمیم‌گیری کمک می‌کنند می‌توانند کار مشاوران شغلی را تا حد زیادی تغییر دهند.
در نظر گرفتن جنبه‌های اخلاقی
محققان خاطرنشان کردند که اگرچه الگوریتم های هوش مصنوعی می‌توانند برای ارائه ایده در مورد اینکه مثلاً یک شهروند چه مدت می‌تواند از کار افتاده باقی بماند، مفید باشد اما این بدان معنا نیست که استفاده از چنین پیش‌بینی‌هایی در مراکز شغلی توجیه اخلاقی دارد.
یک رویا وجود دارد که الگوریتم می‌تواند الگوهایی را شناسایی کند که دیگران از آن غافل هستند. به عنوان مثال، الگوریتم می‌تواند این را تعیین کند که شما به دلیل بیماری یا طلاق بیکار بوده‌اید، در نتیجه توانایی شما در جلوگیری از بیکاری طولانی‌مدت به موارد ذکر شده بستگی دارد.
اما محققان در نهایت با این اطلاعات چه خواهند کرد و آیا می‌توان آنها را به روشی منطقی برای تصمیم‌گیری بهتر به کار گرفت؟ این موضوعات باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد و از الگوریتم های هوش مصنوعی در راستای کاریابی و شناخت بهترین افراد، به بهترین نحو استفاده شود.
